حسابداری IFRS چیست
تعریف و تاریخچه IFRS
استانداردهای گزارشگری مالی بین المللی (IFRS)درواقع مجموعه‌ای از استانداردهای حسابداری هستند که توسط هیات استانداردهای حسابداری بین المللی(IASB) تدوین شده‌اند. هدف از ارائه این استانداردها، تهیه صورتهای مالی شرکتهای در قالب یک استاندارد جهانی است.
هیات استانداردهای حسابداری بین المللی (IASB)، یک سازمان مستقل در لندن است که دارای ۱۵ عضو از کشورهای مختلف است و فعالیت خود را از سال ۲۰۰۱ آغاز کرده است.
تاسیس این هیات توسط شرکتهای بزرگ حسابداری، موسسات مالی خصوصی و تعدادی دیگر از نهادهای حرفه‌ای در حوزه حسابداری انجام شده است.
درحال حاضر بیش از ۱۲۰ کشوردر جهان IFRS را برای گزارش دهی مالی شرکتهای خود الزامی دانسته‌اند.
مزایا و معایب
با قبول IFRS، یک شرکت میتواند صورتهای مالی خود را با استاندارد های مشابه به شرکتهای رقیب خارجی ارائه کند. در نهایت قابلیت مقایسه بین اطلاعات این شرکتها وجود داشته و به غیراز آن شرکتهای اصلی که شرکتهای تابعه آنها در سایر کشورهایی در حال فعالیتن که IFRS را پذیرفته‌اند قادر خواهند بود تا یک زبان مشترک حسابداریداشته باشند.
علاوه بر آن استفاده از IFRS میتواند برای شرکت‌هایی که قصد افزایش سرمایه‌گذاری خارجی خود را دارند، سودمند باشد.
با وجود اعتقاد تعدادی از افراد بر ضرورت پذیرش جهانی IFRS ، عده‌ای دیگر بر این باورند که پذیرش کامل IFRS باعث کاهش کیفیت گزارش‌دهی های مالی خواهد شد و این نظر وجود دارد که تحمل هزینه های بالای تغییر استاندارد داخلی به IFRS، مزایای بالایی را ایجاد نخواهد کرد.
نمونه‌هایی از برخی تفاوت‌ها بین استاندارد حسابداری ایران و حسابداری IFRS به دلیل شباهت های موجود دراستاندارد های حسابداری با IFRS قسمت قابل توجهی از این دو استاندارد بر هم انطباق دارد اما تفاوت‌های معنی‌دار موجود را می توان به صورت زیردسته بندی کرد:
1-از نظر مفاهیم کلی
تدوین کنندگان IFRS برای بالا بردن شرایط سازگاری استانداردها با شرایط کشورهای مختلف بیشتر بر اصول و مفاهیم کلی تاکید کرده‌اند در حالیکه استانداردهای حسابداری جاری بیشتر به جزییات پرداخته‌اند.
2-از نظر استانداردهای حسابداری
برای مثال مخارج تحقیق و توسعه در استاندارد حسابداری شماره ۷ ، در زمان وقوع به هزینه منظور میگردد اما در IFRS مخارج تحقیق هزینه محسوب می‌شوند ولی مخارج توسعه‌ای به عنوان مخارج سرمایه‌ای محسوب می‌شوند .
نمونه دیگر در مورد روش محاسبه استهلاک است. در استاندارد حسابداری شماره ۱۱داخلی برای محاسبه استهلاک سه روش خط مستقیم نزولی و روش مجموع آحاد در نظر گرفته شده است که طبق قانون مالیاتهای مستقیم ماده ۱۵۱، دارایی‌ها طبقه‌بندی شده و برای هر کدام از طبقه ها روش خاصی از استهلاک در نظر گرفته شده است اما در حسابداری IFRS ، محاسبه استهلاک بر اساس برآوردهای واقعی محاسبه میشود .
اجرای IFRS در ایران چگونه است ؟
در ایران با توجه به حرکت به سوی ایجاد بازار سرمایه بین المللی، بورس اوراق بهادار تصیم دارد این استاندارد را از سال ۹۵ در شرکتهای بورسی اجرایی کند.
به اینصورت تمام شرکتها و سازمان های ثبت شده در بورس و شرکتهای فرعی و وابسته آنها مجاز به ارائه صورتهای مالی تلفیقی IFRS هستند و دیگر احتیاجی به ارائه صورتهای مالی تلفیقی بر اساس استانداردهای داخلی ندارند.
با توجه به موضوع فوق احتیاج به تبدیل اطلاعات مالی از استانداردهای جاری به IFRS ضروری بوده و برای رسیدن به این هدف داشتن دو توانمندی در شرکتهای بزرگ نیز ضروری است.
اول اینکه کارشناسان مالی باید تخصص و مهارت لازم در خصوص تغییرات بین این دو استاندارد را داشته باشند و دوم، داشتن ابزاری توانمند و جامع جهت ترجمه اطلاعات مالی به IFRS است.
روش حرکت به سمت IFRSچگونه است ؟
کلیه شرکت‌هایی که تصمیم بکارگیری IFRS را دارند صورتهای مالی آغازین مبتنی بر IFRS را باید در تاریخ جابجایی به این استاندارد را ارائه دهند. در این صورتهای مالی، دارای نکات زیر هستند که باید مدنظرگرفته شوند:
1 – شناسایی و بررسی تمامی دارایی‌ها و بدهی‌ها آن طور که IFRS الزام کرده است .
۲ – مواردی کهIFRS به عنوان دارایی یا بدهی شناسایی نشده ند، در نظر گرفته شوند .
۳ – تغییر طبقه‌بندی مواردی که تحت استاندارد حسابداری ایران به عنوان دارایی و بدهی شناسایی شده‌اند اما در انواع متفاوت با IFRS این طبقه‌بندی انجام شده است .
سایر نکات
علاوه براین IFRS الزام میکند تا نحوه گذر به IFRS را در صورتهای مالی افشا کنند.
با توجه به شرایطی که یک شرکت ملزم به رعایت آن در رسیدن به صورتهای مالی برمبنای IFRS است معین میشود که باید تمامی رویداد های مالی یکبار دیگر با رویکرد IFRS مورد قضاوت و بررسی حرفه‌ای قرار گرفته شوند و مجدداً ثبت شوند، هرچند که ممکن است بسیاری از این رویدادها به خاطره شباهت‌های بین دو استاندارد دارای ثبت مالی یکسانی باشند.
